Şu sıralar yeni hastalıktan çıktığımı göz önünde bulundurursak, evde epey sıkıldığım sonucuna varabiliriz. Bu nedenle sevgili süpper anneannem bana bir moral gezisi düzenledi. Pierre Loti böyle ikili görmedi:)
Manzara önünde tonla fotoğraf çekildikten sonra yorulduğumuzu ve sıcaktan bunaldığımızı farkedince iyice tepeye çıkıyoruz.
Tiramisusu süpper bir cafeye gittik. Bu sefer ben götürdüm ama:D
Sipariş vermeden önce anneannemin gazoz sevgisi ikimizi de kırdı geçirdi. Bütün menüyü saydım, soğuk- sıcak tüm içecekleri okudum. Hepsinin ardından gazoz diyerek gülmekten öldürdü beni. Nitekim ben vitamin bar diye bir şey anneannem de gazoz istedik. Benim vitamin bar ekşi mi ekşi lanet bir şeydi. Ama havalı seçimimden dolayı kusa kusa içmek zorunda kaldım. Anneannem mutlu mesud gazozunu içip tiramisusunu yedi. Ayrıca ilerki günler için tatil planımızı da yaptık. Böyle bir anneannem olduğu için çok şanslıyım:)
Bu arada tabii manzaranın rahatlatıcılığından da söz etmeden geçemeyeceğim. Sinirlerimizi bıraktık da geldik vallahi. O kadar huzurlu bir hale geliyorsunuz ki cafenin ıhlamur ağaçları altında anlatamam. Hele o ağaçtan dökülen pıtırcıklar beni ayrıca delirtti. Ama manzara harika. Hafta sonu bi fırsatını bulun, kaçın derim ben!
Dönüş vakti geldiğinde ise teleferiğe binmeyi istedim. Bu adrenalin fırsatını kaçıramazdım. Zaten düşsek bile aşağısı mezarlıktı, yani yerimiz hazırdı:)
Bu pozun ardından patlayan espriler teleferikteki insanlar, anneannem... koptuk resmen. Yorgun argın eve dönerken teleferiğin içinden Haliç'in tepesinden veda ediyoruz.
Dediğim gibi böyle bir anneanneniz varsa epey şanslı hissediyorsunuz kendinizi.
